kaas, pepernoten, stickers en ballonnen
Blijf op de hoogte en volg Joline
18 December 2013 | Nepal, Tānsen
Lieve allemaal,
Het is weer eventjes geleden dat ik iets van me liet horen, dus nu maar weer even een blog.
Ondertussen hebben we al weer ’t één en ander meegemaakt, dus ik zal jullie eens laten meegenieten van wat we afgelopen weekend meegemaakt en gedaan hebben.
Afgelopen donderdag kreeg ik van thuis het langverwachte pakketje. Ik had verwacht dat er ballonnen en chocoladeletters in zaten (daar had ik om gevraagd), maar het bleek een heel PAKKET te wezen met chocoladepepernoten, gevulde speculaas, stickers voor de kinderen op de afdeling.. Oh, echt genieten!
Afgelopen weekend hebben we het hele weekend in het huis van Dr. Ansie gezeten. Zij ging samen met nog wat mensen een weekend weg en ze had ons gevraagd op haar katje te passen. Echt superrelaxed om gewoon voor een weekend een huis te hebben, een keuken, een zacht bed (behalve die van Marina, zij moest het met een hard bed doen), en zelfs een openhaard. Heerlijk! En die kat heeft ons wel wat laten beleven zeg ;). Het is een heel jong katje die je echt lekker gek kan maken. Soms leek het wel een klein kind. Alles wat niet mocht, deed ie en andersom ;).
Diezelfde donderdagavond kwam Kees, onze docent uit Nederland aan in Tansen. Ook daar keken we naar uit. Het leek ons leuk om iemand uit Nederland te laten zien hoe wij het hier in Tansen hebben, wat we doen, hoe de omgeving eruit ziet én, hij zou wat Nederlandse dingen meenemen. We hebben geloof ik nog nooit zo uitgekeken naar Hollandse kaas !
Vrijdag hebben we Kees het ziekenhuis laten zien met de verschillende afdelingen en onze voortgangsgesprekken gevoerd. En we hebben allemaal een voldoende voor de tussenbeoordeling. Blijblijblij! Opzich hadden we het stiekem wel verwacht, maar altijd leuk om het dan ook zeker te weten en te horen dat je goed op weg bent.
Zondag waren we uitgenodigd om mee te gaan naar een dorpje in de bergen waar vanuit het ziekenhuis voorlichting en medische zorg wordt gegeven. Samen met Kees, vertrokken stonden we om kwart voor 8 klaar, maar we vertrokken (natuurlijk) pas drie kwartier later. Na flinke hobbelwegen (daar is een willekeurig Nederlands bospad een glad geasfalteerde weg bij), kwamen we ruim anderhalf uur later in een klein bergdorpje waar de mensen al in geen jaren blanken hadden gezien. We werden namelijk enorm aangekeken en toen de ballonnen en stickers tevoorschijn kwamen, waren we helemaal de attractie. We hebben stickers geplakt voor het leven en ballonnen opgeblazen tot we geen longen meer hadden, maar de kinderen waren blij! Dat was t leukste.
Er werd door het personeel hier een soort cursus gegeven over huiselijk geweld en geestelijke gezondheidszorg. Eerst even een kleine kanttekening over deze dingen. In Nepal is er weinig aandacht voor de geestelijke gezondheidszorg. Mensen hebben er geen aandacht voor, terwijl er mensen ook in Nepal hier onder lijden. Huiselijk geweld is veel voorkomend in hier. Dit omdat vrouwen vaak uitgehuwelijkt worden en dan bij hun man moeten inwonen in een andere omgeving, andere plaats, andere familie. Schoonmoeder verwachten vaak veel van hen waardoor er frustraties komen en de schoonmoeder de echtgenoot manipuleert zodat hij haar gaat mishandelen. Uit elk dorp in de omgeving, kwam één afgevaardigde die dan weer alle informatie zou doorvertellen aan de dorpsgenoten. Deze vrouwen moesten soms uren lopen om deze health-post te bereiken. Verder hebben we een schooltje bekeken in dit dorpje, wat uit een paar muren bestond en de kinderen vooral erg nieuwsgierig naar ons waren zodat ze voor de tralies naar binnen gluurden toen wij bij het hoofd van de school op de thee waren.
Dit bezoek heeft mij echt meer inzicht gegeven in hoe mensen in dorpjes kunnen wonen. Ongelofelijk hoe die kinderen er uit zagen: helemaal onder het stof, vieze kleding, gaten, vette haren,…
Gisteren hebben Marina en ik met een paar zustertjes de hele afdeling versierd voor kerst. We hebben slingers van ballonnen en papier gemaakt en alle zalen versierd. Het ziet er nu echt heel vrolijk uit. Volgens mij worden wij gewoon overal bij gevraagd omdat we zo lang zijn en het zo handig is dat wij dan bij het plafond kunnen om lijntjes te spannen. Eén van de collega’s moest zelfs in het raamkozijn gaan staan om de ballonnen op te hangen. Hilarisch.
’s Avonds hebben we met alle internationale mensen en christelijke Nepalezen Christmas Carols gezongen op de afdelingen en soentala’s (mandarijnen) uitgedeeld. Heerlijk zingen met de gitaar en soort Djembé. Ook moesten wij met z’n vieren in het Nederlands een liedje zingen, dus we vergeten jullie in Nederland niet hoor!
Momenteel zijn we hard bezig met het afnemen van enquêtes op de afdeling voor ons onderzoek. Daar waar in Nederland gevraagd wordt voor anonimiteit, schrijven ze hier gewoon zonder dat wij het vragen hun namen op alles. Wordt alles met elkaar ingevuld i.p.v. individueel, maar goed, het is wel grappig. Nu kijken we uit naar onze vakantie week volgende week, waarin Ellens vader en zusje hopen te komen! We hebben er zin in.
Willen jullie bidden of alles wat wij proberen te delen en uit te stralen van kerst, ook tot zegen mag zijn? Willen jullie danken voor de geweldige tijd die wij hier hebben?
Dankjewel voor de gezellige berichtjes elke keer!
Liefs, Joline
Het is weer eventjes geleden dat ik iets van me liet horen, dus nu maar weer even een blog.
Ondertussen hebben we al weer ’t één en ander meegemaakt, dus ik zal jullie eens laten meegenieten van wat we afgelopen weekend meegemaakt en gedaan hebben.
Afgelopen donderdag kreeg ik van thuis het langverwachte pakketje. Ik had verwacht dat er ballonnen en chocoladeletters in zaten (daar had ik om gevraagd), maar het bleek een heel PAKKET te wezen met chocoladepepernoten, gevulde speculaas, stickers voor de kinderen op de afdeling.. Oh, echt genieten!
Afgelopen weekend hebben we het hele weekend in het huis van Dr. Ansie gezeten. Zij ging samen met nog wat mensen een weekend weg en ze had ons gevraagd op haar katje te passen. Echt superrelaxed om gewoon voor een weekend een huis te hebben, een keuken, een zacht bed (behalve die van Marina, zij moest het met een hard bed doen), en zelfs een openhaard. Heerlijk! En die kat heeft ons wel wat laten beleven zeg ;). Het is een heel jong katje die je echt lekker gek kan maken. Soms leek het wel een klein kind. Alles wat niet mocht, deed ie en andersom ;).
Diezelfde donderdagavond kwam Kees, onze docent uit Nederland aan in Tansen. Ook daar keken we naar uit. Het leek ons leuk om iemand uit Nederland te laten zien hoe wij het hier in Tansen hebben, wat we doen, hoe de omgeving eruit ziet én, hij zou wat Nederlandse dingen meenemen. We hebben geloof ik nog nooit zo uitgekeken naar Hollandse kaas !
Vrijdag hebben we Kees het ziekenhuis laten zien met de verschillende afdelingen en onze voortgangsgesprekken gevoerd. En we hebben allemaal een voldoende voor de tussenbeoordeling. Blijblijblij! Opzich hadden we het stiekem wel verwacht, maar altijd leuk om het dan ook zeker te weten en te horen dat je goed op weg bent.
Zondag waren we uitgenodigd om mee te gaan naar een dorpje in de bergen waar vanuit het ziekenhuis voorlichting en medische zorg wordt gegeven. Samen met Kees, vertrokken stonden we om kwart voor 8 klaar, maar we vertrokken (natuurlijk) pas drie kwartier later. Na flinke hobbelwegen (daar is een willekeurig Nederlands bospad een glad geasfalteerde weg bij), kwamen we ruim anderhalf uur later in een klein bergdorpje waar de mensen al in geen jaren blanken hadden gezien. We werden namelijk enorm aangekeken en toen de ballonnen en stickers tevoorschijn kwamen, waren we helemaal de attractie. We hebben stickers geplakt voor het leven en ballonnen opgeblazen tot we geen longen meer hadden, maar de kinderen waren blij! Dat was t leukste.
Er werd door het personeel hier een soort cursus gegeven over huiselijk geweld en geestelijke gezondheidszorg. Eerst even een kleine kanttekening over deze dingen. In Nepal is er weinig aandacht voor de geestelijke gezondheidszorg. Mensen hebben er geen aandacht voor, terwijl er mensen ook in Nepal hier onder lijden. Huiselijk geweld is veel voorkomend in hier. Dit omdat vrouwen vaak uitgehuwelijkt worden en dan bij hun man moeten inwonen in een andere omgeving, andere plaats, andere familie. Schoonmoeder verwachten vaak veel van hen waardoor er frustraties komen en de schoonmoeder de echtgenoot manipuleert zodat hij haar gaat mishandelen. Uit elk dorp in de omgeving, kwam één afgevaardigde die dan weer alle informatie zou doorvertellen aan de dorpsgenoten. Deze vrouwen moesten soms uren lopen om deze health-post te bereiken. Verder hebben we een schooltje bekeken in dit dorpje, wat uit een paar muren bestond en de kinderen vooral erg nieuwsgierig naar ons waren zodat ze voor de tralies naar binnen gluurden toen wij bij het hoofd van de school op de thee waren.
Dit bezoek heeft mij echt meer inzicht gegeven in hoe mensen in dorpjes kunnen wonen. Ongelofelijk hoe die kinderen er uit zagen: helemaal onder het stof, vieze kleding, gaten, vette haren,…
Gisteren hebben Marina en ik met een paar zustertjes de hele afdeling versierd voor kerst. We hebben slingers van ballonnen en papier gemaakt en alle zalen versierd. Het ziet er nu echt heel vrolijk uit. Volgens mij worden wij gewoon overal bij gevraagd omdat we zo lang zijn en het zo handig is dat wij dan bij het plafond kunnen om lijntjes te spannen. Eén van de collega’s moest zelfs in het raamkozijn gaan staan om de ballonnen op te hangen. Hilarisch.
’s Avonds hebben we met alle internationale mensen en christelijke Nepalezen Christmas Carols gezongen op de afdelingen en soentala’s (mandarijnen) uitgedeeld. Heerlijk zingen met de gitaar en soort Djembé. Ook moesten wij met z’n vieren in het Nederlands een liedje zingen, dus we vergeten jullie in Nederland niet hoor!
Momenteel zijn we hard bezig met het afnemen van enquêtes op de afdeling voor ons onderzoek. Daar waar in Nederland gevraagd wordt voor anonimiteit, schrijven ze hier gewoon zonder dat wij het vragen hun namen op alles. Wordt alles met elkaar ingevuld i.p.v. individueel, maar goed, het is wel grappig. Nu kijken we uit naar onze vakantie week volgende week, waarin Ellens vader en zusje hopen te komen! We hebben er zin in.
Willen jullie bidden of alles wat wij proberen te delen en uit te stralen van kerst, ook tot zegen mag zijn? Willen jullie danken voor de geweldige tijd die wij hier hebben?
Dankjewel voor de gezellige berichtjes elke keer!
Liefs, Joline
-
18 December 2013 - 16:24
Ewout:
Jootje, fijn om te horen dat de pakketjes goed aangekomen zijn. Dat pakket van Kees, dat was me toch zwaar, loop daardoor nu bij de fysio ;) nee geintje, geniet ervan! Leuk dat de familie van Ellen komt! Jammer dat ik geen tijd heb, anders was ik misschien ook nog wel ff langsgekomen. Groetjes en ik kijk alweer uit naar de volgende blog.
-
18 December 2013 - 16:44
Geraldine:
Lieve zus,
Goeie mensen, er ging een gejuich op toen we hoorden dat je pakketje was aangekomen. We waren helemaal bang dat hij niet meer aan zou komen.. Leuk om te horen dat er ook echt een kerstsfeer hangt daar! Maak veel foto's, want ik ben razend benieuwd. Er staan inmiddels 2 enorme dozen op je kamer --> de 2 kerstpakketten! Als je terug komt, heb je dus heel wat uit te pakken.
Geniet van alle leuke dingen uit Nederland!
Ik mis je.
Knuffel van je zusje Geraldine -
18 December 2013 - 19:01
Evelien:
Jootje!
Super leuk weer om dit te lezen. Een G8-date weegt niet op tegen al deze ervaringen! Veel plezier en succes nog - en we zullen aan je denken vrijdagavond! Overigens zijn we maar met z'n vijven dan; dus het wordt inderdaad tijd voor een weekend met alle 8 in februari:)
Liefs,
Ps. bewaar je nog wel een paar ballonnen voor zaterdag?;) Fijne dag alvast! -
18 December 2013 - 19:08
Mirjam Kramer:
Hee lieve Joline,
Je kunt niet té vaak op je blog schrijven hoor,,
want als ik in mn mailbox zie dat je een nieuw
verhaal geplaatst heb, dan ga ik het gelijk lezen
en heb ik er helemaal zin in! :)
Dus dankjewel daarvoor!
Hele goede December-dagen toegewenst,,
en geniet van je komende vakantieweek!
Zet m op, dan doe ik het ook ;)
Doeg lieverd!
-
20 December 2013 - 10:35
A. Rijnsburger:
Beste Joline, morgen 21 december hoop je jarig te worden, maar omdat ik zelf geen internet heb, doe ik het nu op school, bij deze alvast van harte gefeliciteerd en nog vele goede jaren toegewenst.
m.v.g. A. Rijnsburger -
21 December 2013 - 20:41
Jantine De Korte:
Hoi lieve nicht,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Fijn dat je het naar je zin hebt daar ver weg! Leuk om je ervaringen te lezen en zo op de hoogte gehouden te worden.
We zullen je missen op 1 januari . . . .
groetjes van ons allemaal hier in Rijssen,
tante Jantine -
02 Januari 2014 - 11:05
Hilde Telgenhof:
Ha lieve Joline
Gisteravond hele mooi verhalen over je gehoord. Ik zat heerlijk naast je moeder op de verjaardag van oom Hans. Wat ik even wil delen Joline, is dat je moeder zo ongelofelijk trots op je is. Was ze altijd al, maar gewoon heel leuk om te zien dat je het daar allemaal doet! is. Op je hele eigen en vrolijke manier.
God ziet het allemaal. Eén beker koud water ziet God!
Joline heel veel groetjes! Het was erg gezellig bij oom Hans en tante Jeanette.
Veel taart... veel mensen, veel lekkere dingen. Je weet natuurlijk als geen ander hoe dat er uit ziet...
Heel bijzonder dat ik hier nu zit. Met een stapel was-en strijkgoed lekker aan de keukentafel.
Ik achter de laptop is net zo iets als ik op een crossmoter.
De laptop is bij mij echt werkgerelateerd en past eigenlijk niet zo in mijn huis-tuin en keukenleven, maar even kletsen met jou vind ik wel helemaal leuk nu!
Veel groetjes en geniet van heel veel en niet alleen stage...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
